Via Ferrata, czyli „żelazna droga”, to ścieżka górska, często o dużej ekspozycji, wyposażona w stalową linę do autoasekuracji przy pomocy uprzęży i lonży. Na trasie niejednokrotnie można spotkać drabiny i metalowe stopnie, które ułatwiają pokonanie trudniejszych odcinków skalnych, a sama ferrata zazwyczaj jest częścią dłuższego szlaku na szczyt. Wyjazdy na Via Ferraty to idealna alternatywa dla osób, które poszukują adrenaliny podczas górskich trekkingów, ale nie są gotowe na klasyczną, górską wspinaczkę. Najczęściej wybieranymi destynacjami są włoskie Dolomity, słoweńskie Alpy Julijskie, czy Słowackie trasy w rejonie Małej Fatry, jednak kraje takie jak Szwajcaria, Austria czy Kosovo również mają czym się pochwalić. 

^{*w krajach niemieckojęzycznych zamiast określenia via ferrata stosuje się Klettersteig.} 

Poniżej kilka propozycji wycieczek, o różnym stopniu trudności:

VIA FERRATA POSTALMKLAMM KLETTERSTEIG 

Ferrata prowadzi głównie zróżnicowanym kanionem, raz po jednej, a raz po drugiej jego stronie, po drodze mijając wodospad i liczne wiszące mostki. Możliwe jest wydłużenie lub skrócenie trasy, a dla najodważniejszych czeka odcinek nawet o wycenie F.

Lokalizacja i dojazd: Salzburgerland, Alpy Salzburskie, okolice miejscowości Postalm; parking (lokalizacja), parking znajduje się przy płatnej (prywatnej) drodze

Stopień trudności: C, możliwy wariant z fragmentem F

Czas przejścia: 3h + ok. 20 min na podejście i 30 min na powrót

Przewyższenie: 350m

Mapa topo: (link)

Opis: Via ferrata zaczyna się od fragmentu o wycenie A, aż do miejsca pierwszej przeprawy na drugą stronę kanionu – do Mostu Westchnień (B/C). Następnie jeszcze dwukrotnie przechodzi z jednej strony kanionu na drugą, pokonując leśne odcinki o wycenie B/C. Po ostatniej przeprawie trasa wchodzi na mokrą ścianę kanionu, w większości prowadząc w poziomie przez sztuczne umocnienia (C), by niedługo przejść przez most nad wodospadem (B) na drugą stronę. Stamtąd można wybrać się dalej przez fragment wymagający skoku nad rzeką (B/C), a dalej łatwą ferratą wzdłuż wodospadu (A-C), aż do “Wielkiej Wanny”. Stamtąd ścieżka prowadzi do rozwidlenia dróg, skąd można udać się do kolejnej ferraty (poniżej) lub do głównej drogi z wariantem przejścia przez ostatni, krótki fragment ferraty z mostem linowym (B), za którym dochodzimy do Postalmstraße (która to droga prowadzi na parking początkowy). 

Z rozwidlenia z którego można wrócić na parking alternatywą jest ścieżka przez las doprowadzająca do kolejnej, krótszej części ferraty, w której do wyboru są dwie opcje: dosyć trudna C-D i bardzo trudna, o wycenie F z bardzo dużą ekspozycją. Obie ferraty prowadzą stromą ścianą Gamsleckenwand aż na szczyt. Ze szczytu schodzi się wygodną i widokową trasą do drogi, można też trasę wydłużyć i pokonać ostatni most linowy (B), skąd polną ścieżką można zejść do Postalmstraße.

VIA FERRATA LOSER KLETTERSTEIG SISI

Ferrata nosi swoją nazwę od austriackiej cesarzowej Elżbiety, której przydomkiem było “Sisi” i miała ona wejść na szczyt góry Loser o własnych siłach. Trasa nie bez przyczyny nosi nazwę “Panorama” – posiada dużą ekspozycję i oferuje rozległe widoki na jezioro i lodowiec Dachstein. 

Lokalizacja i dojazd: Styria, Totes Gebirge, okolice miejscowości Altaussee i lodowca Dachstein; parking (lokalizacja) znajduje się obok schroniska Loserhutte, przy płatnej drodze Panorama Strasse

Stopień trudności: D

Czas przejścia: 1,5h + 30 min podejścia i 45 min zejścia

Przewyższenie: 200m

Mapa topo: (link)

Opis: Po dojściu do startu ferraty trasa od razu zaczyna prowadzić niemal pionowo do góry. Pierwszy fragment (C) prowadzi wnęką, przez trudniejszy fragment filaru (D), a następnie trawiastym, wciąż mocno nachylonym terenem o wycenie A/B. Następnie trasa prowadzi po długiej drabinie zrobionej z klamer, pionową ścianą w bardzo eksponowanym terenie (C-D), po którym jest mała półka skalna. Kolejny fragment to trawers po klamrach, ponownie łatwiejszy odcinek A-B zakończony niszami i półkami skalnymi, dobrymi na odpoczynek. Ostatni fragment ferraty to przede wszystkim kolejne klamry ustawione pionowo, w przewieszeniu, z bardzo trudnym odcinkiem o wycenie D, tuż pod szczytem Loser (1837 m n.p.m.) zmieniający się stopniowo w B i A. Na szczycie znajduje się polana i początek ścieżki do schroniska Loserhutte.

VIA FERRATA INTERSPORT KLETTERSTEIG

Widokowa via ferrata, która zdobyła olbrzymią popularność w internecie za sprawą swojego jednego fragmentu – długiej, 40 metrowej drabiny zawieszonej wysoko w powietrzu.

Lokalizacja i dojazd: Górna Austria, Dachstein; parking (lokalizacja) znajduje się przy dolnej stacji kolejki Goasukammbahn

Stopień trudności: C/D (możliwe jest ominięcie przejścia 40 m drabiną)

Czas przejścia: 3h + 30 min podejścia (od górnej stacji kolejki) lub 1,5h (z dołu, od jeziora) i 1,5h zejścia

Przewyższenie: 500m

Mapa topo: (link)

Opis: Via ferrata składa się z 4 części. Pierwszy etap rozpoczyna się od długiego trawersu o wycenie A/B i B/C. Tuż po tym pojawia się trudniejszy, stromy odcinek w przewieszeniu (C/D), jednak tuż za nim ponownie łatwe przejście A/B, krótkie przejście po płycie (C) i dłuższe, prowadzące zakosami między kosodrzewiną o wycenie A/B i B/C. Za tym fragmentem pojawia się pierwsza możliwość zejścia z ferraty na ścieżkę prowadzącą z powrotem do schroniska. Po pokonaniu dwóch drabin (B) docieramy do końca I etapu i drugiego wyjścia awaryjnego.

Drugi etap prowadzi w większości sypką ścieżką prowadzącą między kosodrzewiną, o wycenie A-B, aż do dotarcia do początku słynnej drabinki. Tam pojawia się możliwość obejścia drabinki (etap III opisany poniżej) lub skorzystania z kolejnego wyjścia awaryjnego. Drabina o długości 40 metrów jest wyceniana na B, ma bardzo dużą ekspozycję i mogą na niej przebywać max. 4 osoby jednocześnie. Moment zejścia z drabiny z powrotem na skały jest drugim najtrudniejszym momentem na całej ferracie (C/D). Po wejściu na punkt kulminacyjny trasa schodzi lekko w dół, do szczeliny. 

Trzeci etap, dla chcących ominąć 40 metrową drabinę to trasa ferraty używana przed powstaniem drabiny, doprowadza ona do wyżej opisanego, trudnego miejsca przy końcu drabiny (C/D). Samo przejście prowadzi stromym trawersem o trudności A/B i C. Po wejściu na punkt kulminacyjny trasa schodzi lekko w dół, do szczeliny. 

Czwarty etap to trasa wyznaczona przez wspinacza, prowadzi stromą granią, stopniowo obniżając trudność z C, przez B, A/B do A przy samym szczycie Großer Donnerkogel  (2054 m). Ze szczytu prowadzi dosyć stromy szlak do górnej stacji kolejki.